اولین اتوبوس هیدروژنی منطقه لیورپول برای مسافران آغاز به کار کرد.
وسایل نقلیه عمومی بدون آلایندگی در مسیر 10A بین سنت هلنز، نوزلی و مرکز شهر لیورپول کار می‌کنند.
استیو روترام، شهردار گفت: 20 اتوبوس وجود دارد که برای مسیرهای شلوغی که کیفیت هوا در آنها بد است بسیار عالی خواهند بود.
این اتوبوس‌ها بخشی از طرحی است که منطقه شهری لیورپول را تا سال 2040 به سمت کربن صفر می‌برد. آقای روترام گفت: تنها گازهای خروجی از لوله آب خواهد بود. این یک لحظه افتخار است.
او گفت اتوبوس‌هایی که دارای شارژر تلفن، چراغ مطالعه و دسترسی به اینترنت هستند مانند بیانیه‌ای هستند که به ما می‌گویند قصد داریم حمل‌ونقل عمومی را به کجا ببریم. وی گفت: ما می‌خواهیم کل ناوگان را با اتوبوس‌های بدون آلایندگی، چه برقی و چه هیدروژنی جایگزین کنیم.
شهردار ادامه داد: ما می‌خواهیم افراد بیشتری از سیستم حمل‌ونقل عمومی ما استفاده کنند و باید جایگزینی باکیفیت برای ماشین شخصی به آنها ارائه دهیم.
این وسایل نقلیه همچنین ظرفیت بیشتری برای کاربران ویلچری و مسافران با محدودیت‌های دیگر است. همچنین این اتوبوس‌ها دارای اعلان‌های صوتی و تصویری برای توقف‌ها هستند.
ویژگی‌های کلیدی اتوبوس‌های هیدروژنی جدید لیورپول
- اینترنت بی‌سیم و شارژر تلفن USB برای مسافران.
- صفحه‌نمایش HD برای به‌روزرسانی مسافران در مورد مسافت طی شده.
- چراغ مطالعه و صندلی‌های راحت‌تر.
- اعلان صوتی و تصویری برای توقف بعدی.
- افزایش ظرفیت برای استفاده‌کنندگان از ویلچر و مسافران با محدودیت.
- آینه‌های دوربین‌دار برای بهبود ایمنی.
اتوبوس هیدروژنی واقعاً صفر خالص است؟
یک نکته که باید به آن توجه کرد این است که اتوبوس‌های هیدروژنی لیورپول را هنوز نمی‌توان به عنوان محصولی با کربن صفر یا صفر خالص توصیف کرد، زیرا هیدروژنی که سوخت آنها را تأمین می‌کند با سوزاندن گاز طبیعی تولید می‌شود.
هیدروژن فراوان‌ترین عنصر در جهان است، اما مشکل اصلی اینجا است که به‌ندرت به تنهایی در طبیعت وجود دارد. برای گرفتن و استفاده از آن باید با استفاده از فرایندهای انرژی بر، هیدروژن را از آب یا گاز جدا کرد.
طبق گزارش آژانس بین‌المللی انرژی، 96 درصد هیدروژن تولید شده در سراسر جهان هر ساله با استفاده از سوخت‌های فسیلی از جمله زغال‌سنگ، نفت و گاز طبیعی ساخته می‌شود. با این همه باز هم این فرایند به کاهش مصرف کربن کمک می‌کند.
در بریتانیا، دولت بخشی از امید جدی خود برای رسیدن به هدف صفر را در چیزی به نام هیدروژن آبی سرمایه‌گذاری کرده است. در این روش هیدروژن با سوزاندن گاز طبیعی تولید می‌شود. تفاوت اینجا است که در این روش کربن تولید شده به جای رها شدن در جو جذب و ذخیره می‌شود. در نتیجه این برنامه نقش مؤثری در پروژه صفر خالص دارد.
پروژه چند میلیارد پوندی HyNet قصد دارد تا سال 2026 هیدروژن آبی را در پالایشگاه نفت استانلو در نزدیکی رودخانه مرسی تولید کند. این پروژه گازهای گلخانه‌ای را در غارهای گاز تخلیه شده در زیر خلیج لیورپول جمع‌آوری و ذخیره می‌کند.
البته جذب و ذخیره کربن (CCCS) روشی بحث‌برانگیز است که تعدادی از کارشناسان انرژی آن را دوست ندارند. آنها اشاره می‌کنند که این روش هنوز در هیچ کجای دنیا به طور موفقیت‌آمیزی اجرا نشده و تنها راهی برای گسترش استفاده از سوخت‌های فسیلی است.
یک راه تمیزتر برای تولید هیدروژن روش هیدروژن سبز است. در این روش آب از دستگاهی به نام الکترولیز عبور داده می‌شود و سپس مولکول‌های هیدروژن از آن جدا می‌شوند. انرژی مورد نیاز این روش از انرژی‌های تجدیدپذیر مانند باد یا خورشید تامین می‌شود.
با این حال، بریتانیا هنوز به اندازه کافی ظرفیت انرژی‌های تجدیدپذیر برای تولید هیدروژن به این روش در مقیاس بالا را ندارد. دولت بریتانیا اصرار دارد که هیدروژن آبی راهکاری میان‌مدت به پلی به سوی هیدروژن سبز است
