نیلای پاتل روزنامه‌نگار ارشد فناوری از دِورج (The Verge) با حضور در رویداد اپل جدیدترین محصول آن را امتحان کرد و نوشت: من همین حالا از یک جلسه طولانی تست هدست جدید 3499 دلاری اپل ویژن پرو که این شرکت در WWDC 2023 معرفی کرد خارج شدم. این یک هدست واقعیت مجازی واقعاً زیبا با نمایشگرهای چشمگیر و کیفیت ویدئو عالی است.
من با خوشحالی و راحتی از تلفن هوشمندم برای یادداشت‌برداری استفاده کردم آن هم در حالی که هم‌زمان از ویژن پرو استفاده می‌کردم، چیزی که هیچ هدست دیگری نمی‌تواند به طور واقع‌بینانه برای شما فراهم کند.
اپل دوست دارد که محصولش به عنوان یک “کامپیوتر فضایی قدرتمند” یا یک دستگاه واقعیت افزوده شناخته شود، اما شما می‌توانید آن را بهترین متا کوئست ممکن تصور کنید که چیزی شبیه به iPadOS را اجرا می‌کند.
باتری اپل ویژن پرو
اپل دموهای اپل ویژن پرو را در یک ساختمان مکعبی شکل سفید بزرگی که برای WWDC ساخته بود به نام Fieldhouse برگزار کرد. به محض ورود، یک آیفون به من داده شد. پس از آن، اپل از من خواست تا به یک «متخصص بینایی» مراجعه کنم که از من پرسید که آیا عینک می‌زنم یا نه – من عینک‌هایم را زدم، اما اپتیمتریست‌ها نسخه‌ای سریع را بررسی کردند تا اپل بتواند ویژن پرو را با لنزهای مناسب چشم من کالیبره کند. لنزها توسط زایس ساخته شده‌اند؛ اپل به شریکی نیاز داشت که بتواند لنزهای پزشکی را به صورت قانونی بفروشد. لنزها به صورت مغناطیسی در می‌آیند و به دستگاه می‌چسبند. این لنزها در زمان عرضه به طور جداگانه فروخته می‌شوند.
وزن خود هدست کمی کمتر از 450 گرم است. هدست را با یک کابل برق سفید بافته شده به یک بسته باتری نقره‌ای متصل می‌کند که حدود دو ساعت شارژ خواهد داشت. کابل با یک قفل مکانیکی از هدست جدا می‌شود، اما به طور دائم به بسته باتری متصل است.
آلومینیوم برس خورده، شیشه براق و پارچه‌های نرم مواد به کار رفته در ویژن پرو است. این شیشه به آیفون 6 نزدیک‌تر است. شیشه جلویی به وضوح یک قطعه مهندسی اپتیکال پیچیده است: کاملاً خمیده است اما همچنان به عنوان یک لنز مناسب برای دوربین‌ها و صفحه نمایش OLED عمل می‌کند.
در اطراف خود هدست 12 دوربین، یک حسگر LIDAR و یک دوربین TrueDepth و همچنین نورگیرهای سیلاب IR را خواهید داشت تا مطمئن شوید که دوربین‌ها می‌توانند دستان شما را در محیط‌های تاریک ببینند. همه چیز با ترکیبی از پردازنده‌های M2 و R1 اپل اجرا می‌شود که به طور شگفت‌انگیزی مقدار مناسبی گرما تولید می‌کنند.
ویژن پرو یک دکمه در قسمت بالایی – سمت چپ – دارد که به عنوان یک دکمه شاتر برای گرفتن فیلم‌ها و عکس‌های سه‌بعدی عمل می‌کند که من موفق به امتحانش نشدم. تاج دیجیتال در سمت راست است. با کلیک بر روی آن صفحه اصلی برنامه ظاهر می‌شود، در حال چرخاندن آن تاچ آن سطح غوطه‌وری VR را در حالت‌های خاص تغییر می‌دهد. این یعنی شما می‌توانید تصمیم بگیرید می‌خواهید داخل یک محیط کاملاً کامپیوتری باشید یا تصویر از دنیای واقعی هم داشته باشید.
سوال مهم این جا است که چرا کسی می‌خواهد سطح غوطه‌وری غیرکامل بخواهد که ظاهراً اپل به تنظیمات غوطه‌وری میانی به عنوان نوعی فضای کاری دسکتاپ قابل تنظیم برای برنامه‌ها فکر کرده است.
تاج دیجیتال در اپل ویژن پرو
وقتی هدست را می‌گذارید، یک تنظیم خودکار سریع چشم وجود دارد که بسیار سریع‌تر و یکپارچه‌تر از چیزی مانند Quest Pro است – اصلاً هیچ صفحه دستی یا لغزنده‌ای برای تنظیمات چشم وجود ندارد. در مجموع ویژن پرو آن‌قدرها که ویدئوهای بازاریابی فکر می‌کنید کاملاً غوطه‌ور نیست.
شما یک صفحه نمایش 4k برای هر چشم دارید. در مدت کوتاهی که آن را امتحان کردم، برای خواندن متن در سافاری، دیدن عکس‌ها و تماشای فیلم کاملاً کارآمد بود. این به راحتی بالاترین وضوح صفحه نمایش VR است که من تابه‌حال دیده‌ام. حاشیه‌های سبز و بنفش در اطراف لبه‌های لنز دیده می‌شد، اما نمی‌توانم به‌طورقطع بگویم که آیا این به دلیل نصب سریع بود یا ماهیت نسخه اولیه دستگاه است یا مسئله چیز دیگری است.
پخش ویدئو هم چشمگیر بود. ویدئو با تأخیر صفر ظاهر شد و شارپ، واضح و خوب بود. من با خوشحالی با دیگران صحبت کردم، در اتاق قدم زدم، و حتی در حالی که هدست به سر داشتم با تلفنم یادداشت‌برداری می‌کردم، کاری که هرگز نمی‌توانم با چیزی مانند Meta Quest Pro انجام دهم.
صفحه اصلی اپل ویژن پرو اپل
به طور مشابه، توانایی اپل برای ساخت واقعیت ترکیبی به طور جدی چشمگیر است. در یک لحظه در یک نسخه نمایشی کامل VR Avatar، من دستانم را برای اشاره به چیزی بالا بردم و هدست به طور خودکار دست‌های من را شناسایی کرد و آنها را روی صفحه نمایش گذاشت، سپس متوجه شدم که در حال صحبت با شخصی هستم و او را نیز نشان دادم. اپل همچنین با ردیابی چشم و کنترل ژست‌ها بسیار جلوتر رفته است: ردیابی چشم بسیار خوب بود و چراغ‌های IR و دوربین‌های جانبی به این معنی است که می‌توانید انگشت شست و اشاره خود را با هم حرکت دهید تا چیزهایی را در حالی که در دسترس شما هستند انتخاب کنید.
اپل به وضوح تعداد زیادی از مشکلات تعامل سخت‌افزاری بزرگ را با هدست‌های واقعیت مجازی حل کرده است، اما به طور قاطع هنوز واقعاً به این سؤال پاسخ نداده است که این چیزها واقعاً برای چه هستند: رابط اصلی شبکه‌ای از نمادها است و بیشتر دموها اساساً نمایش صفحه‌نمایش‌های غول‌پیکر با برنامه‌های بسیار آشنا روی آنها بودند.
می‌دانم که اپل هنوز فهرست بلندبالایی از چیزهایی دارد که می‌خواهد از هم‌اکنون تا سال آینده که ویژن پرو عرضه شود، اصلاح کند. این بخشی از دلیل معرفی آن در WWDC است: اجازه دادن به توسعه دهندگان برای واکنش به آن، کشف نوع برنامه‌هایی که ممکن است بسازند و شروع به کار با آنها کنند. اما این همان قولی است که سال‌ها در مورد هدست‌های واقعیت مجازی از متا و دیگران می‌شنویم. اپل به وضوح می‌تواند از همه افراد در این صنعت در زمینه سخت‌افزار پیشی بگیرد، به‌خصوص وقتی به هزینه کردن اهمیت نمی‌دهد. با این همه بهترین دموی هدست واقعیت مجازی تمام دوران هنوز صرفاً یک نمایش است، آیا اپل و توسعه‌دهندگانش می‌توانند بازی را کاملاً عوض کنند؟
