هوش مصنوعی و کودکان؛ هیولای وحشتناک یا ابزاری مفید؟

با دوستان خود را به اشتراک بگذارید:

هوش مصنوعی (AI) در گذشته یک رویای علمی تخیلی بود، اما حالا به نظر می‌رسد با توجه به محبوبیت سیستم‌های به ظاهر هوشمند مانند ChatGPT و GPT-4 هوش مصنوعی به طور فزاینده‌ای در زندگی روزمره ما و فرزندان ما حضور خواهد داشت. حتی بیل گیتس، بنیان‌گذار مایکروسافت و از نوابغ حوزه فناوری، در اظهارنظری تأکید کرد که آموزش کودکان تا دو سال آینده به دست هوش مصنوعی سپرده خواهد شد.

ایمی بل در سی‌بی‌سی می‌نویسد: من هنوز نگران قیام ربات‌ها نیستم، اما نگران این هستم که چگونه بچه‌ها ممکن است به هوش مصنوعی وابسته شوند و این فناوری چقدر در زندگی آنها تأثیر عمیقی می‌گذارد.

حلقه‌های بسته بازخورد

جیل فلوس، استاد فلسفه در کالج داگلاس، می‌گوید که می‌توانیم نگرانی‌هایی را در مورد هوش مصنوعی در مواردی مانند تعصب جنسیتی، ارائه اطلاعات نادرست به عنوان واقعیت و موارد دیگر مشاهده کنیم و ببینیم که واقعی هستند.

داوز که یکی از ویراستاران مجموعه‌ای از مقالات حوزه فناوری بود می‌گوید: الگوریتم‌هایی مانند TikTok و فیس‌بوک، تمایل دارند چیزهایی را به شما نشان دهند که از قبل بازخورد گرفته‌اند و می‌دانند شما به آنها علاقه دارید. همین مسئله نگرانی‌های بالقوه‌ای برای افراط‌گرایی افراد در آنجا به وجود می‌آورد، زیرا شما را در جمع‌هایی با افرادی که «فکر می‌کند» شبیه شما هستند، دسته‌بندی می‌کند.

هوش مصنوعی جای شما فکر نمی‌کند، اما مشکل اینجا است که می‌تواند تجربه شما را به طرق خاصی محدود کند تا در معرض ایده‌های جدید و بحث‌های تازه نباشید”اما واقعاً هوش مصنوعی چقدر قدرت دارد؟

شاید نام Eliza را شنیده باشید، یک برنامه کامپیوتری که در دهه 1960 توسط جوزف وایزنبام ساخته شد. با استفاده از روش تطبیق الگو، مردم می‌توانستند با الیزا «مکالمه» کنند، حتی اگر این یک توهم کامل بود و آن برنامه درک درستی از مردم نداشت.

بیشتر بخوانید  ابزار یادداشت هوش مصنوعی گوگل راه‌اندازی شد

اما مردم، از جمله محققان و دانشمندان، به هوش و درک الیزا متقاعد شدند، علی‌رغم اینکه مدام توضیح می‌داد که این مسئله غیرممکن است، باز هم مردم حرف خود را می‌زنند.

باید پذیرفت که فناوری ذاتاً می‌تواند انسان را به دام بیندازد. این خطر وقتی بیشتر می‌شود که بدانیم ما واقعاً در انسان‌سازی چیزها خوب هستیم. می‌توانیم یک سنگ را انسان‌سازی کنیم و به او شخصیت بدهیم. می‌توانیم یک ماشین را انسان‌سازی کنیم. می‌توانیم روابط نزدیک‌تری با عروسک‌ها داشته باشیم.

بنابراین، اکنون ما ChatGPT و قبل از آن الکسا را داریم که می‌توانیم با آنها صحبت کنیم. لحظه‌ای که دستگاه شروع به صحبت به زبان ما می‌کند، تمایل روان‌شناختی زیادی برای ایجاد دلبستگی‌ها و ایجاد روابط انسانی وجود دارد و این کاملاً نگران‌کننده است.

مردم، به‌ویژه جوان‌ترها، برای راهنمایی، آسایش و ارتباط به دیگران نگاه می‌کنند. این تعاملات برای یادگیری و رشد مهم هستند؛ بنابراین، اگر کودکی این ارتباط را با یک منبع غیرانسانی برقرار می‌کند، نگرانی این است که می‌تواند به مهارت‌های اجتماعی ضعیف یا تردید در تماس با دوستان و خانواده در زمان احتیاج منجر شود.

نگران هوش مصنوعی باشیم؟

والدین می‌توانند کمی آرامش خاطر داشته باشند وقتی متوجه شوند که عموم نگرانی‌های آن‌ها درباره هوش مصنوعی توسط تیم‌های محققان و توسعه‌دهندگانی که روی این فناوری‌های جدید کار می‌کنند، به اشتراک گذاشته شده و آن‌ها در حال کار هستند.

همان‌طور که هوش مصنوعی با سرعتی سریع تکامل می‌یابد و تغییر می‌کند، آن‌ها درگیر این هستند که چگونه به بهترین نحو این فناوری را هدایت کنند.

ایمی کندال راندتری، استاد دانشگاه ایالتی تگزاس که روی جعبه‌ابزار هوش مصنوعی انجمن جهانی اقتصاد کار می‌کرد، می‌گوید مهم است که به یاد داشته باشیم این اولین باری نیست که نگران تأثیر فناوری بر روی خودمان هستیم. راندتری می‌گوید: «تکنولوژی از آغاز همواره محل بحث، کنجکاوی و نگرانی برای والدین و جامعه بوده است.»

بیشتر بخوانید  استفاده درون‌سازمانی اپل از چت‌بات Apple GPT

او ادامه می‌دهد: «بنابراین، اگر رادیو یا را در همین فضا تصور کنیم، فکر می‌کنم زمینه چگونگی تعامل با هوش مصنوعی و هجوم فناوری‌های کاملاً جدید مانند یادگیری ماشینی و یادگیری عمیق را متوجه می‌شویم. من فکر می‌کنم اگر آن را در این زمینه قرار دهیم، این چشم‌انداز را نیز فراهم می‌کنیم که به عنوان انسان‌هایی آزاداندیش در جهان در کنار فناوری زندگی کنیم.»

واقعیت این است تغییر سریع و پیشرفت فناوری می‌تواند ناراحت‌کننده باشد، به خصوص زمانی که فکر کنیم این فناوری هوشمند است. اما چیزی که در مورد هوش مصنوعی باید به خاطر بسپاریم این است که این تنها یکی از بسیاری از پیشرفت‌های فناوری شگفت‌انگیز است که ما به طور جمعی شاهد آن بوده‌ایم و در طول زندگی خود از آن استفاده کرده‌ایم. تا زمانی که محدودیت‌های آن را بشناسیم، می‌تواند مزایای بسیار زیادی در پیشرفت‌های پزشکی، اشتغال و تحصیل در اختیار ما بگذارد.

واقعیت این است که ربات‌های ما به زودی بر جامعه انسانی غلبه نمی‌کنند، اما می‌توانند موجب توهم دانایی، سوگیری، اطلاعات نادرست و ضربه زدن به ارتباطات انسانی شود. پس باید مراقب باشیم، به خصوص درباره شیوه تعامل کودکان و هوش مصنوعی.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *