تام پسر ۲۲ساله اینگرید خطر سردرد را درک نمی‌کند. او نمی‌تواند به تنهایی از خانه خارج شود زیرا نمی‌داند که ماشین‌ها ممکن است او را بکشند و در زمستان فراموش می‌کند لباس کافی بپوشد تا گرم بماند. او با سندرم داون به دنیا آمد و اینگرید می‌گوید که او «آرام، خجالتی و واقعا مؤدب است، اما برای همه چیز به کمک نیاز دارد».

اینگرید یکی از میلیون‌ها نفری است که امروزه در خانه از یکی از عزیزان خود مراقبت می‌کنند. در بریتانیا، “مراقبان خانواده” حدود 9٪ از جمعیت را تشکیل می‌دهند. برای جمعیت بزرگ چنین حامیانی که اغلب نادیده گرفته می‌شوند، زندگی سختی است. طبق یک نظرسنجی سالانه از مراقبین خانواده در بریتانیا، 45 درصد هر هفته 90 ساعت یا بیشتر از کسی حمایت می‌کنند. این عدد چیزی نزدیک به 13 ساعت در روز است.

مراقبان به طور مداوم در حال از دست دادن درآمد، درگیری بالاتر از میانگین با افسردگی و اضطراب، کمبود زمان برای استراحت، ورزش یا معاشرت هستند.

بسیاری از آنها در سن کار هستند و مسئولیت‌های پرستاری از خانواده را در کنار کار ادامه می‌دهند. اینگرید روزها معلم و نوازنده است و از ساعت 4 بعدازظهر تا صبح روز بعد مراقب تام است و آخر هفته‌ها هم کامل به تام اختصاص دارد. تام تمایل به شبگردی دارد و چون از خطر آگاه نیست، این به معنای آن است که اینگرید به سختی می‌خوابد. او یک زندگی «دو شیفت» کامل داشت – در روز در مدرسه کار می‌کرد و در خانه شب‌بیدار بود، اما اخیراً با نصب آلارم در اتاق‌خواب تام که در صورت خروج او خاموش می‌شود، شب‌ها راحت‌تر می‌شود.

تکنولوژی کیفیت زندگی آنها را به طرق دیگری نیز افزایش داده است. از آنجایی که تام نمی‌تواند صحبت کند، از یک تخته صحبت استفاده می‌کند که روی آن دکمه‌ها را فشار می‌دهد تا آنچه را که می‌خواهد بیان کند. این دو فناوری – زنگ هشدار و صفحه صحبت – ابتدایی هستند، اما نسل جدید فناوری‌های کمک مراقبت ممکن است زندگی آنها را در سال‌های آینده به طور قابل توجهی تغییر و بهبود دهد. در ژاپن، یک تیم در حال توسعه یک “شریک گفتگو” است که می‌تواند از تصاویر یا کلمات برای گسترش انتخاب‌های موجود برای افرادی مانند تام استفاده کند – شاید تام همیشه آب سیب می‌خواست اما بلد نبود بگوید؟

اینگرید می‌گوید در حالی که تام نمی‌تواند صحبت کند، اما می‌تواند بفهمد، در نتیجه اینگرید زمان زیادی را صرف یادآوری کارهای روزانه به او می‌کند، کارهایی مثل لباس پوشیدن.

فناوری به کمک پرستاران و مراقبان می‌آید

این جای دیگری است که تکنولوژی می‌تواند به کمک اینگرید بیاید. ElliQ یک ربات اجتماعی مبتنی بر هوش مصنوعی است که شبیه یک چراغ‌خواب است و به طور فعال با کاربران خود ارتباط برقرار می‌کند. این ربات به جای منتظر دستور ماندن می‌تواند نیاز و برنامه‌های روزانه تام را بیاموزد و یادآوری‌های به موقع و دلگرم کننده ارائه دهد. این می‌تواند برای اینگرید بسیار ارزشمند باشد و این احساس را از بین ببرد که ۲۲ سال است که فرزند کوچکی دارد که نیاز به توجه مداوم دارد.

این چیزها است که مادلین استار، مدیر توسعه کسب‌وکار و نوآوری در مؤسسه خیریه Carers UK را در مورد پتانسیل “انقلابی” فناوری هیجان‌زده می‌کند. او می‌گوید: تکنولوژی می‌تواند فشار را کم کند، همان‌طور که کیفیت خواب اینگرید را بهبود داده است. این به مراقبان آرامش خاطر می‌دهد و کار را راحت می‌کند.

«ربات‌های مراقب» یا پرستارِ انقلابی‌تری هم مانند pepper وجود دارند، یک ربات نیمه انسان‌نما هستند که در مکالمه شرکت می‌کنند و تمرین‌ها یا بازی‌ها را هدایت می‌کنند. این یکی از چندین ربات است که دولت ژاپن به مراکز درمانی و خدماتی معرفی کرده است. Robear یکی دیگر از ربات‌های ژاپنی، دقیقاً شبیه یک خرس روباتی است. این ربات ظاهراً می‌تواند افراد را از تخت به صندلی چرخ‌دار جابه‌جا کند.

این می‌تواند بسیار برای پرستاران مفید باشد، بیش از نیمی از آنها گزارش می‌دهند که مشکلات سلامتی یا ناتوانی طولانی مدت خود را دارند که کار فیزیکی را دشوار می‌کند.

ربات‌های مراقب و بحران خواسته‌های فزاینده

با این همه تا این اندازه خوش‌بین نیستند. طبق گفته جیمز رایت از موسسه آلن تورینگ، این چیزی بیش از فانتزی نیست. او یک سال و نیم را صرف تحقیق در مورد واقعیت ربات‌های مراقب در ژاپن کرد و هشدار داد که «توانایی‌های زندگی واقعی آن‌ها بسیار عقب‌تر از انتظارات شکل‌گرفته است». او متوجه شد که در بسیاری ربات‌های مراقبت در ابتدا مورد استفاده قرار می‌گرفتند و سپس «به انباری می‌رفتند».

به طور مشخص، شرکتی که پشت ربات pepper قرار داشت با کاهش تقاضا در سال 2021 تولید آن را متوقف کرد. رایت همچنین دریافت که ربات‌های مراقبت اغلب کار بیشتری برای مراقبین ایجاد می‌کنند چون نیاز به نگهداری، نظارت و تلاش برای بهره‌برداری از آنها وجود دارد.

دکتر کیت هامبلین تحقیقاتی برای مرکز مراقبت بریتانیا را رهبری می‌کند و تاکید می‌کند که فناوری‌های مراقبت و پرستاری ممکن است الزاما به معنای تحقق رویای صرفه‌جویی در نیروی کار نباشد. او می‌گوید: «زمینه بسیار مهم است. فناوری‌ها می‌توانند از مراقبین حمایت کنند، اما در صورت ارائه و طراحی ضعیف، می‌توانند لایه‌ای از پیچیدگی و ناامیدی را نیز به مشکلات قبلی اضافه کنند.»

در حالی که کار رایت ما را از ایده فعالیت ربات‌های مراقب و پرستار انسان‌نما ناامید می‌کند، هامبلین بر فناوری‌هایی تمرکز می‌کند که در حال حاضر اینجا هستند. این شامل فناوری ساده‌تری مانند زنگ شب اینگرید و دستگاه‌های مشابه مانند سنسورهای سقوط و ماشین‌آلات پیشرفته‌تر مانند ElliQ است که در بهار 2022 به بازار آمدند.

به نوشته گاردین امروزه میلیون‌ها مراقب بدون حقوق در بریتانیا در رنج هستند. آیا تمرکز مطلق ما بر مزایای مراقبت، تغییراتی را که آنها به آن نیاز دارند تضعیف می‌کند؟ پاسخ به این سوال نیاز به تمرکز به جوانب مختلف مسائل پرستاری و مراقبت دارد. باید تمام جنبه‌های اخلاقی و اجتماعی پدیده را بررسی کرد و در فرایند مراقبت هم‌زمان به بیمار، مراقب و تکنولوژی نگاه کرد تا بتوان از آینده‌ای بهتر برای همه سخن گفت.